محفل بچه های تربیت بدنی

آموخته ام
انسان بزرگ در اندوه آن چه ندارد فرو نمی رود،بلکه از آن چه دارد لذت می برد.
آموخته ام
که اگر نمی توانم ستاره باشم،لزومی ندارد ابر باشم.
آموخته ام
که ایمان یعنی خواستن بدون انصراف و توکل بدون انقطاع.
آموخته ام
وظیفه سبب می شود تا کارها را به خوبی انجام دهم،اما عشق کمک می کند تا آن ها را به زیبایی انجام دهم.
آموخته ام

آینده مکانی نیست که به آن جا می روم بلکه جایی ست که خود آن را به وجود می آورم.
آموخته ام

همیشه آخرین کار من،بهترین کارم باشد،پس جا برای بهتر شدن همیشه باز است.
آموخته ام
زندگی فعلی من حاصل تمام انتخاب هایی است که داشته ام ولی این بدان معنی نیست که نمی توانم از خود تصویر جدیدی رسم کنم.
آموخته ام

هنگام مواجهه با کاری سخت،طوری عمل کنم که انگار شکست غیرممکن است.
آموخته ام
همیشه با باورهایم زندگی کنم و انگیزه هایم را شعله ور نگاه دارم.

......................................................

ابیات زیبا

.............................................

ای که منع گریه ی بی اختیارم میکنی
گر بدانی حال من گریان شوی بی اختیار
.........................................

وقتش رسیده  حال و هوایم عوض شود

با  سار  ِ پشت پنجره  جایم عوض شود

جای تمام  گریه ،  غزل های ناگــــــزیر

با قاه قاه ِ خنده ی بی غم    عوض شود

...............................................

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو، لیکن عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران ، وای به حال دگران

......................................

کنم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرت

 ولی آهسته می گویم خدایا بی اثر باشد

..............................................

به دریا شکوه بردم از شب دشت
وزین عمری که تلخ تلخ بگذشت

به هر موجی که می گفتم غم خویش
سری میزد به سنگ و باز می گشت

.......................................

ای رفته زدل رفته ز بر رفته ز خاطر
بر من منگر تاب نگاه تو ندارم
بر من منگر زانکه بجز تلخی اندوه
در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم
ای رفته زدل راست بگو بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز بسویم
گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه
من او نیم او مرده و من سایه ی اویم

.................................... 

هر کجا محرم شدی چشم از خیانت بازدار

 ای بسا محرم که با یک نقطه مجرم می شود

.......................................

چشاتو وا نکن  اینجا ،  هیچ چی دیدن نداره

صدای  ِ سکوت ِ لحظه ها ، شنیدن نـداره

........................................

در دایره ی قسمت ما نقطه ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

.................

کوچیک تر که بودم

 فکر می کردم بارون اشک خداست

 ولی مگه خدا هم گریه می کنه چرا باید دل خدا بگیره!!!!

 آسمان که خاکستری می شد دل منم ابری می شد

 حس میکردم که آدما دل خدا رو شکستند

 و یا از یاد خدا غافل شدند

 همه می گفتند باران رحمت خداست

 ولی حس کودکانه من می گفت:

خدا دلش از دست آدما گرفته

ختم کلام

دفترچه کارشناسی ارشد ناپیوسته